Wymiana szczęk hamulcowych hamulca bębnowego 

Co prawda hamulec bębnowy nie może „chwytać” tak mocno jak układ hamulca tarczowego z sześciotłoczkowym zaciskiem hamulcowym, ale z pewnością stanowi wystarczające rozwiązanie w przypadku tylnego koła mniejszych motocykli, motocykli turystycznych lub typu chopper. Jeśli hamulec bębnowy znajduje się na tylnym kole, to żywotność od 20 000 km do 30 000 km wcale nie stanowi rzadkości, oczywiście pod warunkiem odrobiny pielęgnacji. Ze względu na zamkniętą postać takich hamulców materiał ścierany z okładzin ciernych nie może tak po prostu wydostawać się na zewnątrz. W przeciwieństwie do hamulca tarczowego do szczęk hamulcowych można dotrzeć dopiero po demontażu tylnego koła. A jeśli tylne koło zostanie już wymontowane, okładziny cierne można odsłonić kilkoma ruchami ręki.

Niektóre hamulce tarczowe są wyposażone w otwór rewizyjny, który jest zamknięty małą gumową zatyczką. Po wyjęciu zatyczki poprzez odsłonięty tym sposobem otwór można określić grubość okładziny. Dokładna minimalna grubość okładziny (pomiarowi podlega jedynie przyklejona okładzina w najcieńszym miejscu) jest podana w instrukcji naprawy. Jako przybliżoną wartość przyjmuje się 2 mm. Bardzo rozpowszechnione są również wskaźniki kontrolne w postaci przymocowanej do dźwigni hamulca wskazówki. Wskazuje ona zaznaczone miejsce, które jest wyróżnione na tarczy nośnej hamulca. Jeśli wskazówka wskazuje na koniec oznaczenia z naciśniętym pedałem hamulca, oznacza to zużycie szczęk i konieczność ich wymiany. Ale naprawdę rozsądną ocenę stanu hamulca można przeprowadzić jedynie ze zdemontowanym tylnym kołem. Dopiero wtedy można faktycznie zbadać całą okładzinę i wykryć potencjalnie zeszklone, zaoliwione (np. przez uszkodzone łożysko koła) bądź zerwane okładziny cierne. Ze względu na konstrukcję okładziny hamulcowe w hamulcu o układzie simplex zużywają się trochę jednostronnie, co jednak jest zupełnie normalne.

Jeśli tylne koło zostało zdemontowane, można wyciągnąć tarczę nośną hamulca z bębna.

Szczęki można podważyć za pomocą szerokiego wkrętaka. Jednakże jedną ręką (załóż rękawicę) przytrzymaj szczęki i sprężyny, w ten sposób zaoszczędzisz sobie długich poszukiwań sprężyn na podłodze garażu. Teraz można z łatwością wyczepić sprężyny ze starych szczęk hamulcowych. Jeśli w zakresie dostawy nowych szczęk nie ma sprężyn, to pomimo tego nigdy nie wolno ponownie używać zardzewiałych, wydłużonych (maks. długość jest podana w instrukcji naprawy) ani uszkodzonych sprężyn! Jeśli jednak sprężyny są jeszcze w prawidłowym stanie, trzeba je przed ponownym montażem wyczyścić.

Teraz należy wyczyścić bęben hamulcowy i tarczę nośną hamulca środkiem do czyszczenia hamulców, gdyż podobnie jak ma to miejsce w przypadku wszystkich prac z hamulcem wymagana jest skrupulatna czystość.

Gdy wszystko już zostało wyczyszczone i pozbawione smaru, trzeba przetestować swobodny ruch wału hamulcowego. Jeżeli obraca się z trudnością, trzeba go wymontować, wyczyścić i nasmarować. Demontaż wału nie stanowi wielkiego problemu, w większości przypadków trzeba tylko zdemontować dźwignię hamulca, po czym można przepchnąć wał. Ale przed odkręceniem dźwigni zaznacz położenie dźwigni na wale, wykorzystując do tego celu punktak.

Wyczyszczony wał zostaje nasmarowany niewielką ilością pasty miedzianej i ponownie włożony do tarczy nośnej hamulca. Teraz należy zamocować dźwignię w zaznaczonym miejscu.

Nowe szczęki są smarowane cienką warstwą pasty miedzianej na powierzchniach styku z łożyskiem oporowym i rozpieraczami krzywkowymi. W celu ponownego przymocowania szczęk do tarczy nośnej hamulca, trzeba najpierw zaczepić sprężyny. Teraz należy przytrzymać rozchylone szczęki w kształcie litery V i przyłożyć je do rozpieraczy krzywkowych i stałych czopów. Teraz trzeba nacisnąć w dół zewnętrzne krawędzie litery V, co powoduje ponowne zatrzaśnięcie mechanizmu. Jeżeli na powierzchnie okładzin przedostało się nieco brudu z Twoich rąk, przetrzyj je krótko płótnem ściernym. Ten etap prac jest zamykany poprzez ostatnią kontrolę prawidłowego osadzenia sprężyn i szczęk.

Przed włożeniem tarczy nośnej hamulca z nowymi szczękami do bębna zbadaj bęben hamulcowy pod kątem uszkodzeń. Niewielkie ślady rdzy i zeszklone powierzchnie można przetrzeć płótnem ściernym.

Jeżeli bęben hamulcowy w obszarze okładzin ciernych jest bardzo zużyty i przeorany rysami, pozostaje tylko wyprawa do specjalistycznego warsztatu. W tym miejscu można profesjonalnie rozstrzygnąć, czy bęben hamulcowy może zostać wytoczony, czy też maksymalna średnica została już przekroczona. W przypadku felgi szprychowej można wymienić piastę koła. Jeżeli posiadasz koło wieloczęściowe, pozostaje Ci tylko zakup nowej felgi.

Teraz należy zamontować tylne koło z tarczą kotwiczną hamulca oraz drążkiem hamulca, prawidłowo naprężyć łańcuch i dokręcić wszystkie połączenia śrubowe z użyciem wymaganego momentu obrotowego. Ewentualne jednorazowe zawleczki, o ile nie są to zawleczki stałe, muszą zostać wymienione.

Teraz trzeba wyregulować hamulec, przyjmowaną wartością orientacyjną dla skoku jałowego jest ok. 5 mm do 10 mm luzu na pedale (sprawdź w podręczniku) do momentu zadziałania hamulca. Luz musi zostać koniecznie wyregulowany prawidłowo, gdyż w przeciwnym razie hamulec będzie uruchamiany zbyt późno lub po rozgrzaniu może się nawet zablokować. Ten luz jest regulowany na końcu drążka hamulcowego za pomocą nakrętki nastawczej.

Po zakończonej regulacji kilka razy obracasz tylne koło ręką i zwracasz uwagę na to, aby obracało się swobodnie (podniesiony motocykl) i nic nie przycierało. Aby zakończyć swoją pracę, musisz na koniec wyregulować przełącznik świateł hamowania. Jeśli nakrętka kontrująca na przełączniku świateł hamowania jest odkręcona, przełącznik świateł hamowania umożliwia obrót. Światło stop musi zapalać się na krótko przed zadziałaniem hamulca.