Wymiana tarcz hamulcowych w motocyklu 

„Naprawdę prawidłowe hamowanie” ma we współczesnym ruchu drogowym żywotne znaczenie. Dlatego regularna kontrola układu hamulcowego to bezwzględny obowiązek każdego motocyklisty – musi być wykonywana częściej niż tylko co dwa lata przez „diagnostę ze stacji kontroli pojazdów”. Poza wymianą starego płynu hamulcowego oraz wymianą zużytych klocków hamulcowych konserwacja układu hamulcowego obejmuje również kontrolę tarcz hamulcowych. Każda tarcza ma ustaloną przez producenta grubość minimalną, poniżej której nie wolno schodzić. Tę grubość należy sprawdzać mikrometrem, a nie za pomocą suwmiarki, gdyż ścieranie materiału powoduje powstanie drobnego zgrubienia na zewnętrznej krawędzi tarczy hamulcowej, które zafałszowałoby pomiar wykonywany z użyciem suwmiarki.  

Wymiana tarczy hamulcowej jest konieczna nie tylko po spadku grubości poniżej granicy zużycia. Pod wpływem znacznych sił hamowania tarcze hamulcowe osiągają temperatury sięgające 600°C.

W szczególności z powodu występowania różnych temperatur na pierścieniu zewnętrznym i wieńcu tarczy hamulcowej występuje nierównomierna rozszerzalność cieplna, która może prowadzić do skrzywienia tarczy. Skrajne temperatury powstają również w codziennym użytkowaniu. Ze względu na stale zaciągnięty hamulec zjazdy z przełęczy (zwykle na dodatek z ciężkim bagażem i pasażerem) powodują wzrost temperatur do zawrotnych wysokości. Częstą przyczyną wysokich temperatur są zakleszczone tłoczki zacisków hamulcowych, a na skutek ciągłego kontaktu z klockiem tarcze podlegają skrajnemu zużyciu. Wtedy może również dochodzić do skrzywienia tarczy, przy czym szczególnie narażone są sztywno zawieszone tarcze o dużej średnicy.

Niedrogie tarcze sztywne są w nowoczesnych motocyklach stosowane wszędzie tam, gdzie występują stosunkowo niskie obciążenia hamulców. Aktualnym standardem technicznym na przedniej osi są tarcze pływające, które mają  następujące zalety:

• redukcja masy wirującej zwiększa prowadzenie
• mniej mas nieresorowanych
• lepsze dopasowanie materiałów do wymagań      
• większa spontaniczność reakcji hamulca  
• mniejsza tendencja tarcz hamulcowych do krzywienia

Tarcze pływające są wyposażone w pierścień wewnętrzny, który jest przykręcany do piasty koła, natomiast ruchome „floatery” tworzą połączenie z pierścieniem zewnętrznym, do którego przylegają klocki hamulcowe. Jeśli luz osiowy tego połączenia przekracza 1 mm, tarcza hamulcowa stuka i musi zostać wymieniona. Wszelki luz poprzeczny stanowi przyczynę pewnego rodzaju „bezwładności” podczas hamowania i również jest traktowany jako wada przez UDT.

Najpierw musisz bezpiecznie podeprzeć motocykl, tak aby odciążyć koło, przy którym mają być wykonywane prace. Jeśli motocykl nie jest wyposażony w stopkę centralną, trzeba do tego celu zastosować podnośnik montażowy. Najpierw zwolnij zacisk(i) hamulcowy(-e) z jego(ich) zamocowania(-ń) i dokonaj wymiany klocków hamulcowych zgodnie z odpowiednią poradą „zrób to sam” Klocki hamulcowe. Następnie zawieś zacisk hamulcowy na pojeździe np. z użyciem zaizolowanego drutu w taki sposób, aby nie przeszkadzał w trakcie wykonywanego w następnej kolejności demontażu koła – nie pozwól, aby zacisk po prostu „bujał” się na przewodzie hamulcowym.

Odkręć oś koła i wyjmij koło z przedniego widelca / wahacza tylnego koła. Jeżeli odkręcanie osi koła jest utrudnione, sprawdź najpierw, czy nie jest jeszcze zabezpieczona np. dodatkowymi śrubami zaciskowymi. Jeśli w dalszym ciągu nie da się wykręcić śrub, sięgnij do porady „zrób to sam” Odkręcanie śrub.

Połóż koło na odpowiedniej powierzchni roboczej i odkręć śruby mocujące tarczy hamulcowej metodą „na krzyż”. Zwłaszcza w przypadku zablokowanych śrub imbusowych używaj dobrze dopasowanego narzędzia o dobrej jakości i zwracaj uwagę na to, aby wchodziło do gniazda sześciokątnego najgłębiej jak to tylko możliwe – jeśli łby śrub zostaną zniszczone w takim stopniu, że żadne narzędzie nie będzie zapewniać chwytu, usunięcie śruby stanie się problematyczne. W przypadku bardzo mocno zablokowanych śrub często pomaga doprowadzenie ciepła z opalarki i uderzenie młotkiem w narzędzie do odkręcania. Jeśli gniazdo sześciokątne w łbie śruby jest wyrobione, można w razie potrzeby wbić większy o rozmiar bit i odkręcić w ten sposób śrubę.

Zdejmij starą(-e) tarczę(-e) hamulcową(-e) z piasty i wyczyść powierzchnię przylegania. Należy usunąć nierówności (resztki lakierów, środka Loctite itd.). Przy tej okazji można również łatwiej wyczyścić obręcz koła i oś. Jeżeli oś jest zardzewiała, rdzę można usunąć np. papierem ściernym.

Teraz załóż nową(-e) tarczę(-e) hamulcową(-e). Dokręć śruby mocujące metodą „na krzyż” z użyciem podanego przez producenta pojazdu momentu dokręcania. Silnie skorodowane lub uszkodzone oryginalne śruby mocujące muszą zostać wymienione na nowe śruby.

Przed aktywacją cylinderka hamulca ręcznego zwróć uwagę na to, aby w zbiorniku płynu hamulcowego znajdowało się dosyć miejsca na wyższy poziom płynu. Nowe klocki i tarcze powodują wypychanie płynu z układu w górę, nie może on jednak przekroczyć oznaczenia poziomu „maksymalnego”.  

Aktywuj główny cylinderek hamulcowy w celu dociśnięcia klocków hamulca tarczowego. Sprawdź punkt nacisku hamulca. Sprawdź swobodę ruchu koła po zwolnieniu hamulca. Jeśli hamulec trze, może to wskazywać na błąd w trakcie montażu lub zakleszczone tłoczki hamulcowe w zacisku hamulcowym.